Edyta Bartosiewicz

Miłość jak ogień

Kochanie strzeż się, strzeż
Kochanie ostrożnie
Nie podchodź tak blisko płomieni
Jeśli nie chcesz
W popiół się zmienić, proszę
Kochanie strzeż się, strzeż
Bo z miłością jak z ogniem
Jeśli nie chcesz
By do cna cię strawił, kotku
Z miłością nie ma zabawy

Ref.
I tak zaczyna się ta
Niewiarygodna historia
Choć ostrzegałam go
On płonął jak żywa
Pochodnia
Więc jaki sens
W kochaniu jest
Gdy wokół miejsca brak
Dla spalonych serc
Kochanie ty strzeż się, strzeż

Kochanie nie zbliżaj się
Kochanie ostrożnie
Nie prowokuj mych
Ust czerwieni
Nie sobie jesteśmy
Przeznaczeni

Ref.
I tak zaczyna się ta
Niewiarygodna historia
Choć ostrzegałam go
On płonął jak żywa
Pochodnia
Więc jaki sens
W kochaniu jest
Gdy wokół miejsca brak
Dla spalonych serc
Kochanie ty strzeż się, strzeż

Kochanie więc
Śpiesz się, śpiesz
Bo życie tak krótkie jest
I zamiast dalej
Tak tonąć wolę
Choć raz w swoim
Życiu spłonąć

Ref.
I tak zaczyna się ta
Niewiarygodna historia
Choć ostrzegali mnie, ja płonę
Jak żywa pochodnia, jak pochodnia

Bo taki sens w kochaniu jest
Że choć miejsca brak
Dla spalonych serc to ja
Tyle spalonych serc
Kochanie ja też
Kochanie ja też
Też spłonąć chcę!


Mimo, że czasem trudno jest się przełamać i zacząć wszystko od początku to naprawdę warto to zrobić mimo iż wcześniejsze nasze poczynania w danym kierunku nie były do końca przemyślane, zostawiły pewien nie zbyt pozytywny ślad. Życie mimo to wciąż nas zaskakuje, wciąż ciągnie nas w wir nowych doznań, doświadczeń. I dobrze ! Każdy dzień przynosi coś nowego i jak ostatnio zauważam każdy jest coraz piękniejszy, pełniejszy i daje siłę na kolejne poczynania ! :) Warto dać się ponieść sercu ... Pozwolić na manewry szczęścia ! :):)

Mówią, że kiedy rodzi się człowiek z nieba spada dusza, która rozpada się na dwie części ...
Jedna z nich trafia do kobiety, druga do mężczyzny... Natomiast całe życie polega na odnalezieniu tej drugiej połowy ... Połowy swojej, własnej duszy... połowy samego siebie ... :):)